حساسیت تست بالا فیبرینوژن
فیبرینوژن توسط کبد ساخته شده و برحسب نیاز بدن به همراه سایر فاکتورهای انعقادی در جریان خون آزاد می‌شود. ترکیب پروتئینی فیبرینوژن(پلی پپتید) با فعالیت آنزیم‌های پروتئاز به فیبرین تبدیل می‌شود.فیبرینوژن به همراه پلاکت در تشکیل شکل اصلی لخته خون نقش دارد علاوه بر آن؛ به عنوان یک پروتئین فاز حاد در بیماری‌های التهابی و یا آسیب به بافت افزایش می‌یابد. این آزمایش برای بررسی علت نتیجه غیرطبیعی تست های PT وPTT و همچنین غربالگری بیماری انعقاد درون رگی منتشر(DIC) و فیبرینولیز انجام می‌شود.یبرینوژن معمولاً در شرایط زیر درخواست می‌شود:خون‌ریزی غیرمنتظره به صورت طولانی مدت/تشکیل ترومبوز در نقاط مختلف بدن/پهنگام نتایج غیرطبیعی PT وPTT/جهت تشخیص بیماری انعقاد درون‌رگی منتشر(DIC) با علائم خون‌ریزی لثه، تهوع، استفراق، دردشدید ماهیچه، تشنج و کاهش خروجی ادرار/جهت ارزیابی روند درمان در بیماری‌های کبدی و DIC/بررسی کمبود یا اختلال عملکرد فاکتورهای انعقادی به صورت ارثی و اکتسابی/T : این آزمایش تمامی فاکتورهای انعقادی مسیر داخلی (به جز پلاکت‌ها) را با اندازه‌گیری زمان لازم برای تشکیل لخته فیبرینی بعد از اضافه کردن کلسیم و امولسیون فسفولیپید به نمونه پلاسما ارزیابی می‌کند.PT : این آزمون زمان مورد نیاز برای تشکیل لخته در یک نمونه سیتراته پلاسما را بعد از افزودن یون کلسیم و ترومبوپلاستین بافتی اندازه‌گیری می‌کند. برای برآورد کلی فاکتورهای انعقادی مسیر خارجی V،Vǁ و X و پروترومبین و فیبرینوژن این روش ایده آل است.فیبرینوژن آنتی‌ژن: این آزمایش برای ارزیابی کاهش فعالیت فیبرینوژن ناشی از کمبود غلظت آن، درخواست می‌شود. سطوح بالای فیبرینوژن آنتی‌ژن با بیماری قلبی عروقی، انفارکتوس میوکارد و بیماری شریانی محیطی مرتبط است.